14 mei Een culinaire ervaring aan de Amalfikust
DOP-olijfolie proeven bij een authentiek familiebedrijf, eten bij een **restaurant Don Alfonso.
Meer Italiaans, romantisch en culinair kon ik mij niet wensen.
We reden langs Sorrento, ook wel de citroenhoofdstad van Italië genoemd. Hier komt de Limocello likeur vandaan. Best pittig om in dit steile gebied met de auto te rijden, maar het is adembenemend. Tussen de citroenbomen schitteren ook de sinaasappels, wijngaarden en olijfbomen en heb je een wijds uitzicht op de prachtige azuurblauwe kust.
Extra virgen olijfolie – met smaken van de Amalfi citroen en sinaasappel – olalala wat lekker
Na een heerlijke Italiaanse lichte lunch, reden we naar Gargiulo. Dit is een olijfmakerij en vandaag de dag wordt deze door de zesde generatie gerund. De olijven worden handmatig geplukt van de heuvels van Sorrento. We hebben een rondleiding gehad in het fabriekje, waar uitsluitend extra virgen olie wordt geproduceerd. De beste kwaliteit die je je kan wensen. Tijdens de olijfproeverij kwamen wel twintig smaken voorbij, maar twee zorgden voor een ware smaaksensatie in de mond. Dat waren de extra virgen olie met sinaasappel en citroen. Je culinaire brein gaat meteen werken als je dit proeft, heerlijk voor bij de risotto, salade, zomerse cake, ijs, vis…dit komt zeker terug in de gerechten van Laura’s Sabor. En verder hebben we aan onze box toegevoegd een balsamicoazijn met truffel, pistachelikeur, ansjovisolie…allemaal streekproducten. Heerlijk! We hebben afgesproken dat ik mijn recepten naar Gargiulo toestuur en deze worden gepubliceerd op hun website…hoe leuk is dat!
Kijkje in de keuken
Toen moest het grootse avontuur nog beginnen. Eten bij het adembenemende Don Alfonso, een Italiaanse familiebedrijf waar je de traditie en passie voelt. We hebben ook daadwerkelijk kennis gemaakt met de gehele familie. En dat was al een ervaring op zich. De zoon van Alfonso runt de keuken en daar staan 24 (ja je leest het goed) jonge mannen te koken. Het liefste had ik een krukje gepakt en was ik nooit meer weggegaan uit deze keuken. Toch keek ik ook al snel mijn ogen uit bij het aanzicht van de kookschool en prachtige tuin. Als ik dan mag dromen, dit wil ik later ook…
Rijpen van de Italiaanse Provolone kaas – 35 meter onder de grond
De keukenploeg ging van start en wij kregen een rondleiding door de wijnkelder. Dat was echt onbeschrijfelijk, 25.000 flessen wijn, van 1300 verschillende wijnmakers. Kan je het je voorstellen? Dat was alleen al prachtig om te zien. Eerder tijdens de rondleiding in de tuin werd ons al verteld dat er een bijzonder verhaal zat achter de waterput. En daar in de wijnkelder konden we ons geluk niet op.
Nadat we een verdieping waren gezakt werd ons verteld dat pas 30 jaar geleden is ontdekt dat de kelder leidde naar een vluchtgang richting zee. En deze heeft familie Don Alfonso door archeologen tot aan de waterput uit laten graven. Hier hebben ze drie jaar over gedaan! En deze tunnel kwam dus ook uit bij de waterput, waarna we met een wenteltrapje naar beneden gingen. En daar lagen de Provolone kazen te rijpen. 35 meter onder de grond, een perfecte luchtvochtigheid. Het liefste hadden we hier ter plekke een glas wijn gedronken.
Italiaanse gerechten, rechtstreeks van de boerderij
Met moeite verlieten we deze historische, culinaire plek, gelukkig wisten we ook wat ons te wachten stond. Heerlijk eten met streekproducten. Alfonso is inmiddels de 70 jaar al ruim gepasseerd en staat niet meer zelf in de keuken. De ene helft van het jaar gaat hij dagelijks naar de farm en plukt hij in de vroege ochtend de groenten voor het eten van de lunch en diner van die dag. Verser en meer puur kan je het niet krijgen. De andere helft van het jaar richt hij zich op zijn nieuwe restaurants in Portugal en Australië.
Het eten was heerlijk, echt waar. Ik heb nog nooit zo’n lekkere versie van een canneloni geproefd. Uiteraard waren we ook wel een beetje kritisch. Niet vanwege de bereiding van het eten en de smaken, want dat was ontzettend goed. Het was wel een beetje braaf en niet elk gerecht was verrassend. Je voelt ook echt dat het Italiaans is, traditioneel, puur, vers en op een bepaalde manier eenvoudig. Wij kunnen het waarderen, ben echter wel benieuwd hoe de nieuwe generatie dit oppakt.
We hebben genoten van deze prachtige omgeving, dank!
Arrivederci,
Laura
No Comments